Page 65 - 94-2-22

არ იძლ­ ევ­ ა, არ და­მარ­ ც­ ხ­ დ­ ე­ბა მჩა­გ­ვ­რე­ლი ძალ­ ა, არ და­ფრ­ ­თხ­ ე­ბა მგლ­ ის ჯოგ­ ი, ვი­
დრ­ ე ამას არ იტყ­ ­ვის უმრ­ ავ­ ­ლე­სო­ბა. იტყ­ ­ვის კი რო­დის­ ­მე ერი გად­ აჭ­ ­რით, თავგა­
მოდ­ ებ­ ით „სი­კვ­ დ­ ი­ლი ან სიც­ ო­ცხ­ ლ­ ე“ (ე. ი. თავ­ ის­ უ­ფლ­ ე­ბა)?! – იტ­ყ­ვის და ამ­ბობს
კი­დე­ვაც, ამას ჩვენ­ ის თვალ­ ით ვხე­დავთ. აშ­კა­რად ვგრ­ ძ­ ­ნობთ ყვე­ლა­ნი…­ მა­შა­სა­
დამ­ ე, სჩანს მის­ მ­ ა მძულ­ ვ­ ა­რებ­ ამ მგ­ლე­ბის­ ად­ ­მი უკიდ­ უ­რეს­ ო­ბა­მდ­ ე მი­ა­ღწ­ ია. თუ ეს
ფაქ­ ­ტია, ნამ­ დ­ ­ვი­ლი მოვ­ ­ლე­ნა, მაშ­ ინ იცო­დეთ, სი­კ­ვდ­ ილ­ ი აღარ შე­გვ­ აშ­ ინ­ ებს, მა­შინ
ყველ­ ა მზად იქნ­ ებ­ ა, თავ­ ი და­სდ­ ოს თა­ვის­ უ­ფ­ლე­ბის­ ა­თ­ვის და გამ­ ა­რ­ჯვ­ ებ­ აც უსა­თუ­
ოა. ამიტ­ ომ, ვიმ­ ეო­ რ­ ებ, ვი­საც თავ­ ი­სუ­ფ­ლე­ბა უყ­ვარს და უნ­და მი­სი დამ­ ყ­ ა­რე­ბა ქვე­
ყნ­ ად, ჯერ უპირ­ ­ველ­ ეს ყოვ­ ­ლის­ ა, უნდ­ ა შე­იძ­ უ­ლოს მთე­ლის თა­ვის არ­სე­ბით, გულ­ ით
და გონ­ ებ­ ით მტარ­ ­ვალ­ ნ­ ი და მტარ­ ­ვალ­ ო­ბა. ეს არის მხო­ლოდ სა­შუ­ა­ლებ­ ა, რო­მ­ლის
წყალ­ ობ­ ით ადამ­ ია­ ნს შეუ­ ძ­ ­ლი­ან მედ­ ­გრ­ ად იბ­რ­ძოლ­ ოს და არ და­ზო­გოს სი­ცო­ც­ხლ­ ე
თავ­ ის­ უ­ფ­ლებ­ ის მოს­ აპ­ ო­ებ­ ­ლად... და რა არის ეს თა­ვის­ უ­ფლ­ ებ­ ა, რა­ტომ არ იკით­ ­
ხავთ? უკაც­ რ­ ავ­ ად ნუ ვი­ქ­ნებ­ ი, რომ მე ჩე­მებ­ უ­რად გა­ნვ­ მ­ ა­რ­ტო ეს სი­ტყ­ ­ვა: თა­ვის­ უ­
ფლ­ ე­ბა ხალ­ ხ­ ის­ თ­ ვ­ ის მტარ­ ­ვა­ლთ­ ა­გან წა­რ­თ­მეუ­ ­ლი ბე­დ­ნიე­ ­რე­ბაა. ბე­დ­ნიე­ რ­ ე­ბაწ­ ა­რ­
თ­მეუ­ ლს რა ჰრჩ­ ებ­ ა უბედ­ უ­რობ­ ის მეტ­ ი? – არა­ფერ­ ი. კიდ­ ეც იმიტ­ ომ არის, რომ უბე­
დუ­რად ჰგრ­ ძ­ ­ნობს თავ­ ის თავს ყველ­ ა და­მო­ნე­ბუ­ლი, თა­ვის­ უფ­ ლ­ ე­ბას მოკ­ ­ლებ­ ულ­ ი
ერი და პი­როვ­ ნ­ ებ­ ა. წამ­ რ­ ­თ­მევ­ ელ­ ნ­ ი სა­რგ­ ებ­ ­ლობ­ ენ ამ ნა­ყა­ჩა­ღა­რის ბე­დ­ნიე­ ­რე­ბით
მხოლ­ ოდ ცოტ­ ა­ხანს, რად­ გ­ ან ცხოვ­ რ­ ე­ბის ლო­ღიკ­ ის წყა­ლობ­ ით ეს ნა­და­ვლ­ ი, მო­
პა­რულ­ ი ბედ­ ნ­ ი­ერ­ ებ­ ა მტაც­ ებ­ ელ­ ­თა­თვ­ ის უბე­დუ­რებ­ ად ხდე­ბა. გად­ ა­ავ­ ­ლეთ თვალ­ ი
მთელს რუს­ ეთს და ჩვენს ქვე­ყან­ ას. აშკ­ ა­რად და­ი­ნახ­ ავთ, რომ ეს ასეა. დღეს ხა­ლ­ხი
იბ­რუნ­ ებს იმას, რაც წაა­ ­რ­თ­ვეს და წარ­ თ­ ­მეუ­ ლ­ ი გახ­ ლ­ ავთ, მოკ­ ­ლედ რომ ვს­თქ­ ვ­ ათ,
ბედ­ ნ­ ი­ე­რებ­ ა – წამ­ ­რთ­ ­მევ­ ე­ლი დღეს ტირ­ ის, ხოლ­ ო გა­ცარ­ ­ცუ­ლი მღერ­ ის, მხია­ ­რუ­
ლობს, რად­ ­გან და­ნაკ­ ა­რგს პოუ­ ­ლობს, წა­რ­თ­მეუ­ ლს იბ­რუ­ნებს. თა­ვის­ უ­ფლ­ ე­ბის ქუ­
რდ­ ე­ბი ბო­ლო ჟამს მუდ­ ამ დას­ ­ჯი­ლან. რო­დი­სა დგებ­ ა ეს ბო­ლო ჟა­მი? – სწო­რედ
მაშ­ ინ, როც­ ა ხალ­ ­ხი თვალ­ ებს ახელს, რო­ცა თა­ვის ყოფ­ ა-მდ­ ­გო­მა­რეო­ ­ბის აუ­ტან­ ­
ლო­ბა­სა ჰგრ­ ძ­ ­ნობს და ჰხედ­ ავს, გაი­ ­ც­ნობს იმ შავ ძა­ლებს, რო­მელ­ ­თაც წა­ა­რ­თვ­ ეს
ბედ­ ­ნი­ე­რებ­ ა, – სძულს ისინ­ ი უსაზ­ ღ­ ვ­ რ­ ოდ; სწო­რედ მა­შინ ცდი­ლობს შე­მუ­სრ­ ოს თა­
ვის დამ­ მონ­ ებ­ ელ­ ნ­ ი…­

რას თხოუ­ ­ლობს თავ­ ის­ უფ­ ლ­ ებ­ ა ადამ­ ი­ან­ ი­საგ­ ან? როგ­ ორ უნ­და იქ­ცეო­ ­დეს თავ­ ის­ უ­
ფალ­ ი ადამ­ ი­ან­ ი? – თავ­ ი­სუფ­ ა­ლი ადა­მი­ა­ნი უნდ­ ა იქც­ ე­ო­დეს ისე, რომ თა­ვის ყო­ფა­
ქ­ცე­ვით სხ­ვას არ ჰვნ­ ებ­ დ­ ეს, მით უმეტ­ ეს სა­ზო­გად­ ო­ებ­ ას, არა­მედ მის­ ი მო­ქმ­ ე­დებ­ ა
უნ­და იყოს მიმ­ არ­ ­თულ­ ი ქვეყ­ ნ­ ის სა­ბე­დნ­ ი­ერ­ ოდ. თუ ეს პირ­ ო­ბა არ იქ­ნე­ბა ადა­მი­
ან­ ი­სა­გან დაც­ უ­ლი, მა­შინ მის­ ი მო­ქმ­ ედ­ ებ­ ა იქნ­ ე­ბა ავაზ­ აკ­ ურ­ ი, ვინ­ ა­იდ­ გ­ ან ყო­ველ­ ი
ავა­ზა­კი თავ­ ი­სუფ­ ლ­ ად იქ­ცევ­ ა მხოლ­ ოდ პირ­ ა­დი სა­რ­გებ­ ­ლო­ბის­ ა­თვ­ ის. მა­შა­სა­და­მე,
მხოლ­ ოდ იმაშ­ ი არ გამ­ ოი­ ­ხატ­ ე­ბა თა­ვის­ უ­ფ­ლებ­ ა, რაც გნე­ბავს ის ილა­პა­რა­კო, სწე­
რო, აკე­თო, – არა! უნდ­ ა ყოვ­ ელს სი­ტყ­ ­ვას და მო­ქ­მედ­ ე­ბას სა­ერ­ ­თო, საზ­ ოგ­ ად­ ო ბე­
დ­ნი­ე­რებ­ ა ედვ­ ას სარ­ ­ჩუ­ლად, თუ სას­ ა­რგ­ ე­ბლ­ ო არა, სა­მა­ვნ­ ე­ბ­ლო, საზ­ ა­რა­ლო მა­ინც

magticom.ge 63