Page 66 - 98-2-2023

eri da istoria

C­ვენ არა ერ­თ­ხელ გვი­თ­ქვ­ ამს, რომ ერის პი­რ­ქვ­ ე და­მხ­ ო­ბა, გათ­ ა­
ხ­სი­რებ­ ა, გა­წყ­ ალ­ ე­ბა იქი­დამ დაი­ ­წყ­ ე­ბა, როც­ ა იგი თა­ვი­სს ის­ტო­
რია­ ს ივიწ­ ყ­ ებს, როც­ ა მას ხსო­ვ­ნა ეკა­რ­გე­ბა თა­ვი­სის წარ­ ­სუ­ლი­სა,
თავ­ ის­ ის ყო­ფილ­ ის ცხო­ვ­რე­ბი­სა, დავ­ იწ­ ყ­ ე­ბა ისტ­ ორ­ ი­ის­ ა, თავ­ ის­ ის
წარ­ ­სულ­ ი­სა და ყოფ­ ი­ლის ცხო­ვ­რებ­ ის აღმ­ ო­ფ­ხ­ვ­რა ხსო­ვნ­ ის­ აგ­ ან – მო­
მას­ ­წავ­ ებ­ ე­ლია ერის სუ­ლით და ხო­რც­ ით მო­შ­ლის­ ა, დარ­ ­ღ­ვევ­ ი­სა და
მთ­ლად წა­წყ­ მ­ ედ­ ი­სა­ცა. წარ­ ს­ უ­ლი – მკვ­ ი­დრ­ ი საძ­ ი­რკ­ ვ­ ე­ლია აწ­მ­ყო­სი,
როგ­ ორც აწმ­ ­ყო – მო­მავ­ ­ლი­სა. ეს სამ­ ი სხვ­ ა­დას­ ხ­ ვ­ ა ხა­ნა, სხვ­ ად­ ას­ ­ხ­ვა ჟა­მი
ერის ცხოვ­ ­რებ­ ის­ ა ისეა ერ­თ­მან­ ე­თ­ზედ გა­და­ბმ­ უ­ლი, რომ ერ­თი უმე­ორ­ ოდ
წა­რ­მოუ­ ­დ­გენ­ ე­ლი, გაუ­ გ­ ე­ბარ­ ი და გამ­ ო­უც­ ­ნობ­ ია. ამი­ტომ­ აც არის ნა­თქ­ ­ვა­მი
ერ­თის ბრძ­ ნ­ ი­საგ­ ან, რომ აწ­მ­ყო, შო­ბი­ლი წარ­ ს­ ულ­ ის­ ა­გან, არის მშო­ბელ­ ი მე­რმ­ ი­
სი­საო. ეს სამ­ ­თა ჟა­მთ­ ა ერთ­ მ­ ა­ნეთ­ ­ზედ დამ­ ოკ­ ი­დე­ბუ­ლე­ბა კა­ნონ­ ია ისე­თივ­ ე შე­ურ­ ­ყევ­ ე­ლი და გა­რდ­ უ­ვა­
ლი, როგ­ ორც ყოვ­ ელ­ ივ­ ე ბუნ­ ებ­ უ­რი კან­ ო­ნი.

ბე­ვრს ერს ქვეყ­ ა­ნა­ზედ სუ­ლაც არა ჰქონ­ ია წარ­ ­სუ­ლი, სულ­ აც არა ჰქო­ნია ისტ­ ო­რია, ესე იგი იმი­სთ­ ა­
ნა ცნობ­ ი­ერ­ ი ცხო­ვრ­ ე­ბა, რო­მელ­ იც გამ­ ო­სახ­ ავს ხო­ლ­მე სუ­ლიე­ რს და ხო­რც­ ი­ელს ვი­ნაო­ ბ­ ას ერთ­ ი­ან­ ის
კრებ­ ულ­ ი­სას, მის მი­ზი­დუ­ლებ­ ას, მის აზრს და საგ­ ანს არს­ ებ­ ო­ბი­სას, მის წმიდ­ ა­თა-წ­მიდ­ ას, და რომ­ ე­
ლიც­ ა მკის თავ­ ის დროე­ ბ­ ი­სა­თ­ვის და ამა­ს­თა­ნა­ვე სთეს­ ს მე­რ­მი­სი­სათ­ ­ვის. ამის­ ­თან­ ა ხა­ლ­ხ­ნი დღე­საც
ბევ­ რ­ ­ნი არია­ ნ ქვეყ­ ან­ აზ­ ედ. ამი­სთ­ ა­ნა ხა­ლხ­ ი უბი­ნაო კა­ცს­ ა ჰგავს, რო­მე­ლ­მაც არ იცის – ვინ არის, რი­
ს­თ­ვის არის, საი­ დ­ ამ მო­დის და სად მიდ­ ის. ამი­ტომ­ აც ესე­თი ხალ­ ხ­ ი ბე­ვ­რით არ გა­მო­ი­რ­ჩევ­ ა პი­რუტ­ ­ყ­
ვ­თა­გან და იქნ­ ე­ბა ბევ­ რ­ შ­ ი უკან­ აც ჩამ­ ო­ურ­ ჩ­ ებ­ ა. ულმ­ ო­ბე­ლი კა­ნო­ნი ისტ­ ო­რიი­ ­სა ამი­ს­თან­ ა ხალ­ ხს ვერ
დაი­ ნ­ დ­ ობს ეხ­ლა­ნ­დელს დრო­ში, და სხვ­ ა უფრ­ ო ძლი­ე­რის ისტ­ ორ­ იი­ ს მქონ­ ე ერი დაე­ ძ­ ­გე­რე­ბა თუ არა,
თან­ აც გა­იტ­ ანს და შე­ი­წირ­ ავს ხოლ­ ­მე ამის­ ­თა­ნა ხა­ლხ­ ­სა.

თუ ესე­თი არა, ბე­ვ­რი მეტ­ ი აღარ არის იგი ერი, რო­მე­ლ­საც ისტ­ ორ­ ია ჰქო­ნია და იგი ის­ტო­რია და­უ­ვი­წ­
ყნ­ ია; აღარც ამი­სთ­ ა­ნა ერს­ ა აქვს მკ­ვი­დ­რად მოკ­ ი­დე­ბუ­ლი ფე­ხი არ­სე­ბო­ბის­ ა­თ­ვის საჭ­ იდ­ აო­ დ, იმიტ­ ომ
რომ, რა იყო – ის დავ­ ი­წყ­ ებ­ ულ­ ი აქვს და, მა­შა­სა­დამ­ ე, რა არის – არც ის იცის. არ იცის რა გა­ი­მაგ­ რ­ ოს,
რის­ თ­ ­ვის გაი­ ­წი­როს თავ­ ი, რას გა­მოე­ ­სარ­ ჩ­ ­ლოს და რას არა. ფეხ-ქ­ვე­ში­დამ გა­მო­ცლ­ ი­ლი აქვს ის მა­
გარ­ ი მიწ­ ა, იგი ტა­ნი თავ­ ის ვი­ნა­ო­ბი­სა, რომ­ ე­ლს­ აც ის­ტო­რია შეა­ ­დუღ­ ებს ხო­ლ­მე მა­მა-პა­პა­თა ნა­ღ­
ვაწ-ნა­მო­ქ­მე­დარ­ ის­ ა­გან საშ­ ვ­ ილ­ იშ­ ვ­ ი­ლოდ ფე­ხმ­ ო­სა­კიდ­ ებ­ ლ­ ად და მოს­ ა­მაგ­ ­რე­ბ­ლად. იგი დიდ­ ებ­ ა, იგი
სახ­ ელ­ ი, რო­მელ­ ს­ აც ამის­ ­თა­ნა ერი ჩა­ინ­ ა­რჩ­ უნ­ ებს ხოლ­ ­მე წა­რ­სულ­ ი­სა­გან თა­ვის გუ­ლ­ში, თავ­ ის სა­მღ­ ე­
რალ­ ს­ ა და სა­გალ­ ობ­ ელ­ ­ში, თავ­ ის ზღა­პრ­ ე­ბს­ ა და მო­თხ­ ­რო­ბე­ბშ­ ი, მა­რთ­ ა­ლია, ბევ­ რს ანუ­გე­შებს ხოლ­ მ­ ე
ჭი­რს­ ა და ლხინ­ შ­ ი, მაგ­ რ­ ამ, რაც დრო მი­დის, ეგ ნუ­გე­შიც, ის­ტო­რიი­ ს და­ვი­წ­ყებ­ ა­ს­თან ერ­თად, ნელ­ ­დებ­ ა
და თან­ ­და­თან ჰქ­რებ­ ა. იმიტ­ ომ რომ სა­მღ­ ე­რალ­ ­სა და სა­გა­ლო­ბე­ლ­ში, ზღა­პ­რებ­ ­სა და მოთ­ ­ხ­რო­ბებ­ ­ში
ჩარ­ ჩ­ ე­ნი­ლნ­ ი სახ­ ს­ ოვ­ ა­რ­ნი, ის­ტო­რი­ის და­ვი­წყ­ ებ­ ის გა­მო, მა­რ­თალს აღარ ჰგ­ვა­ნან და უა­ზ­რო და უსა­გნ­ ო
ზღაპ­ რ­ ა­დ­ღა გა­რ­და­ი­ქ­ცევ­ ი­ან, რო­გორც მთქ­ მ­ ე­ლის, აგ­რე­თვ­ ე გა­მ­გონ­ ის თვალ­ ­შია­ ც. ამის გა­მო ამ სა­ხ­სო­
ვ­რებ­ ­ში ის ცეც­ ­ხ­ლ­მო­სა­კი­დებ­ ე­ლი ძალ-ღო­ნე აღარ არის, რო­მე­ლიც კაცს აა­ფეთ­ ­ქებს ხოლ­ მ­ ე მო­ქ­მე­დე­
ბის­ ა და გა­რ­ჯის­ ათ­ ვ­ ის, და რაკ­ ი ეს არ არის, ყოვ­ ე­ლი ეს გან­ ­ძი და საუ­ ნ­ ჯ­ ეც-კი, წარ­ ­სულ­ ის­ ა­გან გად­ ­მო­
ლო­ცვ­ ილ­ ი, ამაო და ფუ­ჭია ერის გა­მ­ხნ­ ევ­ ე­ბი­სათ­ ­ვის, ერის დღეგ­ ­რ­ძე­ლო­ბი­სა­თ­ვის.

თუნ­ დ­ აც ეგრ­ ეც არ იყოს, შვი­ლმ­ ა უნდ­ ა იცო­დეს, სად და რაზ­ ედ გა­ჩე­რდ­ ა მა­მა, რომ იქი­დამ დაი­ ­წყ­ ოს
ცხო­ვ­რე­ბის უღელ­ ის წევ­ ა. შვილს უნ­და გა­მო­რ­კ­ვე­ულ­ ი ჰქონ­ ­დეს, რაშ­ ი იყო მა­რ­თალ­ ი და კა­რგ­ ი მის­ ი
მა­მა, რა­ში იყო შემ­ ­ც­დარ­ ი, რა ავი მი­იჩ­ ­ნია კე­თი­ლად, და რა კეთ­ ი­ლი – ავად, რა უმა­რ­თა­ვდ­ ა ხელს, რა
აბ­რკ­ ო­ლებ­ ­და, რის­ ­თვ­ ის ირ­ჯებ­ ო­და და მხნ­ ე­ო­ბდ­ ა, და რი­ს­თ­ვის და რაშ­ ი უქ­მო­ბ­და. უამ­ ი­სოდ თით­ ონ

64 magticom.ge