Page 46 - 105-1-2025
P. 46
დაბ რუნ ებ ა ceremony at Nino’s grave. For a whole year, the
mourning widower wrote letters on sheets of paper
1945 წლის 11 აპრ ილს, 25-წლ იანი ემიგ რ აციი ს with black edges. He sent one such card to Tamar
შემდ ეგ, ექვ თიმ ე თაყაი შ ვ ილ ი სამ შობლ ოშ ი და and Akaki Papava in Brussels: “What can I write
ბრ უნდა – მხოლ ოდ მას შემდ ეგ, რაც მის ივე ძა about myself? Bitter thoughts tend to overwhelm me
ლის ხმ ევ ით საქ არ თველ ოს დემ ოკ რ ატიუ ლი რეს once in a while, whenever I reminisce about Nino.
პუბლ იკის მთავრ ობ ას ა და საქ ართ ველ ოს სსრ-ის Today, I am heading to France, to visit Nino’s grave.”
სახელ მწ იფო მუზ ეუმს შორ ის ქვეყ ნიდ ან გატ ა
ნილ ი ეროვ ნული საგ ანძურ ის გად აცემის შესა Return
ხებ შეთ ანხმ ება შედ გა. თბილ ისის აერ ოპორ ტ ში
ექვ თ იმეს ხალხ ი დახვედ რია, მოხ უცს კი თურ მ ე On April 11, 1945, after 25 years in emigration,
თვითმ ფრინ ავიდან ჩას ვლა ეთაკილ ებოდა, ძა Ekvtime Takaishvili returned to his homeland, but
ლიან შელ ანძ ღულ ი პიჯ აკ ი და ფეხ ს აცმელი მაც only after making sure that an agreement was
ვია და მერიდ ებაო... საგან ძ ურ ის მცვ ელს უკიდუ reached – once again, through his efforts – between
რეს სიღ არ იბ ეშ ი ერთ ი ნივ თ იც კი არ გაუმეტ ებია the Government of the Democratic Republic of
გასაყ იდად, ოდნ ავ ი შვებ ა მაი ნც რომ ეგრძ ნ ო. Georgia and the State Museum of the Georgian
Soviet Socialist Republic on returning the treasures
„82 წლის მოხ უცს ამიხ დ ა დიდ ი ხნის ნატ ვრა, და previously taken from the country. A crowd greeted
ვუბ რ უნ დი სამშობ ლ ოს და დავუბ რუნე მას მის ი Ekvtime at the airport, but the old man felt
კუთ ვნილი გან ძეუ ლი... ოღონდ ძალზე მიკ ლ ავს embarrassed to disembark, saying, “My suit and
გულს ის გარემ ოე ბა, რომ ჩემ ი საც ოდ ავ ი მეუ ღ shoes are too shabby. I’m a little abashed….” The
ლე, ჩემ ი ხანგრ ძ ლ ივი სიც ოც ხ ლ ის ერთ გ ულ ი თა guardian of the treasures, even in the hardest of
ნამ გზ ავრი, საფ რან გეთის მიწ აშ ი დამრჩ ა დამ არ times, would not sell even a single item to breathe a
ხულ ი,“ – გულ ის წ ყვ ეტ ით უთქვამს. sigh of relief, albeit for a moment.
ექვ თ იმე ვერაზე, ვაშლ ოვან ის ქუჩაზ ე, ცოლის “Finally, my dream of an old man aged 82 has come
ძმის, ივან ე პოლ ტ ორაცკ ისა და მის ი მეუ ღლ ის, true. I am back in my homeland, and I have returned
ლიდას (ასევ ე, მის ი ძმის შ ვ ილ ის) სახ ლ შ ი დაბ ი its lawful treasures…. Only, what really gnaws at my
ნავ დ ა. მალ ევე აღად გ ინეს თბილ ისის უნივ ერ heart is that my poor wife, my one and only years-
სიტ ეტ შ ი პროფ ეს ორ ად და აკად ემ იის წევ რად აც
აირჩ იე ს. კით ხულობ დ ა საჯარო ლექც იებს, თუმცა
1951 წელს საქ არ თ ველ ოშ ი არსებ ულ მ ა რეჟიმმა
44 magticom.ge
