Page 66 - 97-1-2022

patara saubari

q ა­რ­თ­ვე­ლნ­ ო დედ­ აკ­ ა­ცნ­ ო, დღეს თქვ­ ენ­ ­თან
მინ­ ­დო­და პა­ტარ­ ა სა­უ­ბა­რი გა­მემ­ ა­რთ­ ნ­ ა,
მაგ­ რ­ ამ პირ­ ვ­ ელ სიტ­ ყ­ ­ვა­ზედ­ ­ვე ძალ­ ი­ან შევ­
ფრ­ თ­ ­ხი, შე­ვღ­ ო­ნ­დი. აქ დედ­ ა­კა­ცად გახ­ ს­ ენ­ ეთ
ჩვენ­ ი დედ­ ე­ბი, ჩვენ­ ი დე­ბი, ჩვე­ნი მეუ­ ­ღ­ლე­ნი,
ერთ­ ობ დიდ­ ი და პატ­ ა­რა დე­და­თა სქეს­ ის­ ა­ნი
და შე­ვშ­ ი­ნდ­ ი. ვაი თუ ეს სა­ხელ­ ი ითა­კი­ლოთ,
იუკ­ ად­ რ­ ი­სოთ, გვი­წყ­ ინ­ ოთ. ვაი, რა დრო მო­ვი­
და, რომ კა­ცო­ბით ხსე­ნებ­ ა დედ­ ა­თა სათ­ აკ­ ი­
ლოდ გაგ­ ვ­ ი­ხდ­ ა!..

ლე­კვ­ ი ლომ­ ის­ ა სწორ­ ია, ძუ იყოს თუ­ნ­და ხვა­
დია­ ო, – უთქ­ ვ­ ამს რუს­ თ­ ა­ველს. ლომ­ ი ლო­მია,
ერ­თია, – ძუ იყოს, თუ­ნ­და ხვად­ ი­აო, ამ­ბობს
დღე­საც გლეხ­ ­კაც­ ი. მარ­ ­თა­ლია, სწო­რია, ერ­თია.
ამა­სა ჰმოწ­ ­მობს ჩვენ­ ი ქა­რ­თულ­ ი ენაც და ენა
ხომ ერთ­ ობ იმის­ ­თა­ნა რამ არის, რომ მა­რტ­ ო
იმას ამო­იძ­ ა­ხებს ხოლ­ ­მე, რას­ აც კაც­ ი ჩას­ ­ძა­
ხებს. ქარ­ ­თ­ვე­ლი დე­დას­ აც კა­ცად ჰხა­დის და
ამიტ­ ომ „დე­და-კაცს“ ეძა­ხის, რო­გორც მამ­ ას
– „მამ­ ა-კაცს“. გა­ნ­სხ­ ვ­ ა­ვებ­ ა მარ­ ­ტო იმაშ­ ია, რომ
თქვ­ ენ ერ­თის სქე­სის­ ა­ნი ხართ და ჩვენ მე­ო­რი­
სან­ ი, თქვ­ ენ დედ­ ო­ბით­ ა ხართ კა­ცნ­ ი და ჩვენ მა­მო­
ბით. არს­ ე­ბა კი ერთ­ ია, ორნ­ ივ კაც­ ­ნი ვართ, ორ­ნივ
ღვ­თის სახ­ ი­სა და მს­გა­ვს­ ებ­ ი­სა­ნი. ასე შე­უ­ნახ­ ავს დი­დი ღირ­ ­სე­ბა დედ­ ის­ ა ჩვენს ენას.
არა გვგონ­ ია, რომ­ ელ­ ს­ ამ­ ე სხვ­ ა ენა­ში დე­დაც­ ა და მა­მაც ერ­თ­ნაი­ ­რად კაც­ ად წოდ­ ებ­ უ­ლი იყოს.

ა­შკ­ არ­ აა, კა­ცო­ბა დედ­ ა­თა ისე­თი­ვე საპ­ ა­ტიო და დიდ­ ი სა­ხე­ლია ქარ­ ­თ­ვე­ლის აზრ­ ით, როგ­ ორც კაც­ ობ­ ა
ერთ­ ობ ადამ­ ია­ ­ნი­სა. დედ­ აც კა­ცი­აო, გვე­უბ­ ­ნე­ბა ჩვე­ნი ენა, და მა­მა­ცაო. სხ­ვა რაა უდიდ­ ე­სი და უპა­ტიო­ ­
ს­ნეს­ ი კა­ცობ­ ის სახ­ ელ­ ზ­ ედ­ ა ადა­მი­ა­ნი­სათ­ ­ვის, რო­მე­ლის სქე­სი­საც გინდ იყოს! ჩვენ­ ო დედ­ ე­ბო, ჩვენ­ ო
დებ­ ო, ჩვენ­ ო მეუ­ ­ღლ­ ე­ნო და ერ­თობ გას­ ათ­ ­ხოვ­ ა­რნ­ ო თუ გა­თ­ხო­ვილ­ ­ნო – შეი­ ­რ­ჩი­ნეთ ან შე­გა­რ­ჩინ­ ეთ კი
ყო­ვლ­ ად პა­ტი­ო­სან­ ი, მაღ­ ა­ლმ­ ნ­ ი­შვ­ ნ­ ე­ლობ­ ი­ან­ ი სა­ხე­ლი „დედ­ აკ­ აც­ ო­ბის­ ა?“ ვაი, რომ არა!..

ეხ­ ­ლა დე­დაკ­ აც­ ად თქ­ვე­ნი ხსენ­ ებ­ ა საწ­ ­ყე­ნია, სა­თაკ­ ილ­ ოა. ეს დიდ­ ი სა­ხე­ლი დაი­ ­ფუ­ყა, შეი­ ­კუმ­ შ­ ა, და­
პატ­ ა­რა­ვ­და. სა­გან­ ი დად­ ­ნა, და­დნ­ ა სახ­ ელ­ ი­ცა. დღეს დედ­ ა დედ­ აკ­ ა­ცი კი არ არის, ქა­ლია. მთა ბე­ქად
გა­და­იქ­ ც­ ა, მუხ­ ა – ლელ­ ­წ­მად, ზღ­ვა – წყარ­ ოდ, ადამ­ ი­ა­ნი – პე­პე­ლად. ცოდ­ ­ვა არ არის, სად დე­და­კა­ცობ­ ა
და სად ქალ­ ობ­ ა!.. დღეს „დე­დაკ­ აც­ ი“ მდა­ბი­ო­თა სა­ხე­ლი-ღაა თი­თქ­ ო „კაც­ ი-დე­და“ მა­რტ­ ო მა­თ­ღა შე­
რჩ­ ენ­ ი­ათ. დღეს „დე­და­კაც­ ი“ რომ ან თა­ვა­დის, ან აზ­ნაუ­ ­რის ქალს, ან ერთ­ ობ „შლ­ ი­ა­პო­სანს“ უწოდ­ ოთ,
გიწ­ ყ­ ენთ, იუ­კად­ ­რი­სებს, ითა­კი­ლებს: „მე ქა­ლი ვარ და არა დედ­ აკ­ ა­ციო“, თით­ ­ქო ქა­რთ­ უ­ლი „დედ­ აკ­ ა­ცი“
და რუს­ ულ­ ი „баба“ ერთ­ ი და იგი­ვე იყოს. ცო­დვ­ ა არ არის, „დე­და­კა­ცი“ სათ­ ა­კი­ლო იყოს და „ქალ­ ი“ თავ­
მო­სა­წო­ნე­ბელ­ ი!.. „დე­და­კაც­ ი“ – ეს ბრგ­ ე და ახო­ვა­ნი ადამ­ ია­ ­ნი „ქალ­ ად“ დავ­ ა­დნ­ ეთ!..

64 magticom.ge