Page 19 - 94-2-22

ფიქ­ ­რებ­ ი, რომ­ ე­ლს­ აც 3 შვი­ლი ჰყავს. და­წე­რილ­ ია 1925
წელს, როც­ ა საქ­ ა­რთ­ ვ­ ე­ლო ახა­ლი გას­ ა­ბ­ჭოე­ ბ­ უ­ლია.
რუ­სეთ­ ­ში რე­პ­რეს­ იე­ ბ­ ია. წერს ახ­მა­ტო­ვა­ზე. მსჯ­ ე­
ლობს ქალ­ ის, ხე­ლო­ვან­ ის როლ­ ­ზე, იმ­დრ­ ო­ინ­ ­დელ სა­მ­
ყა­როზ­ ე... გას­ ულ­ ი სა­უ­კუ­ნის და­სა­წყ­ ის­ ­ში სტიქ­ იე­ ­ბ­ზე
სა­უ­ბ­რობს და ამ დროს 21-ე საუ­ ­კუ­ნე­ში პან­ დ­ ე­მია­ ა.
ზუ­ს­ტად ის იყო, რაც მინ­ ­დო­და. ვის უნ­და ეცეკ­ ვ­ ა? –
მე, რას­ აკ­ ­ვი­რ­ველ­ ია.“

იმ პერ­ ი­ოდ­ ის­ თ­ ­ვის სცენ­ აზ­ ე აღარ იდ­გა, მაგ­ ­რამ
ძალ­ ა მო­იკ­ ­რიბ­ ა და იცეკ­ ვ­ ა. ჩაწ­ ერ­ ა ვიდ­ ეო­ ს­ პ­ ე­ქ­
ტა­კლ­ ი – „მარ­ იჯ­ ა­ნის ოთახ­ ი,“ სად­ აც ქო­რე­ო­გ­რა­
ფია, ტე­ქს­ ­ტი და ინტ­ ერ­ ი­ერ­ ი თა­ნაბ­ ­რად მნიშ­ ­ვ­ნე­
ლო­ვა­ნია. ეს იყო ერთ­ ­გვ­ ა­რი ექ­ს­პერ­ იმ­ ე­ნტ­ ი, რო­
მე­ლზ­ ე მუშ­ ა­ო­ბაც მის­ ­თვ­ ის სა­ი­ნ­ტერ­ ე­სო აღ­მო­ჩ­ნ­
და. მოგ­ ვია­ ნ­ ებ­ ით ოდნ­ ავ სახ­ ეც­ ­ვ­ლილ­ ი დად­ ­გმ­ ა

მარინა ალექსიძე, მარიამი და
მარიამის შვილი სანდრო ჯაფარიძე
Marina Aleksidze, Mariam and her son
Sandro Japaridze

and theme to illustrate her feelings, her state
of mind, as precisely as possible. One day in a
conversation, her associate, David Maziashvili,
mentioned A Room of One’s Own by Virginia Woolf
and that reminded her of Marijan’s writings.

“After reading Random Topics,1 I realized that it
covered every issue that concerned me at that
time. These are the thoughts of a female poet,
a mother of three. It was written in 1925, after
Georgia’s sovietization. Repressions were in full
swing in Russia. She writes about Akhmatova.
Discusses the role of a woman, of an artist, and
the world at that time in general… She speaks
about the devastating shifts at the beginning
of the past century, and here we are in the 21st
century, in the middle of a pandemic…. Exactly
what I need. But who will dance? I, of course.”

გიორგი (გოგი) და მარინა ალექსიძეები 1 A book by Marijan.
Giorgi (Gogi) and Marina Aleksidze

magticom.ge 17